Wat is het wel?

Wanneer en voor wie is craniosacraal therapie?

Een beetje uitleg

Craniosacraal therapie is een uitermate zachte en niet-ingrijpende ondersteuningsvorm die blokkades van zowel lichamelijke als emotionele aard helpt opheffen.
Door een respectvolle benadering van de mens als geheel, wordt het harmonieuze samenspel van lichaam, emoties en psyche opnieuw meer mogelijk gemaakt.
Deze therapie nodigt het zelfherstellend vermogen van de cliënt uit om terug te keren naar de toestand van zijn aangeboren gezondheid door vrije energiestromen toe te laten. Eigenlijk doet de behandelaar niets meer dan de weg vrijmaken.

Om te begrijpen hoe craniosacraal therapie werkt en hoe het zoveel aspecten van ons bestaan kan beïnvloeden, kan je wat meer lezen over hoe een behandeling verloopt.

Een beetje geschiedenis

Osteopaat Dr. William Sutherland stelde begin 20ste eeuw als eerste vast dat er een ritmische verandering voelbaar is in de schedelbotten. Later merkte hij dat dit ritme in het ganse lichaam voelbaar is en dat deze beweging een rol speelt in het herstel van ziek lichaamsweefsel. Hij omschreef het als de ‘Breath of Life’.

De Amerikaanse arts Dr. John Upledger merkte midden jaren 1970 bij een ingreep op de halswervels van een patiënt dat hij er niet in slaagde om het vlies dat het ruggenmerg omringt, stil te houden. Dit werd voor hem de aanzet om zich toe te leggen op het werken met deze ritmische beweging. Door in zijn kliniek verschillende klachten te behandelen met goede resultaten, gaf hij grote bekendheid aan craniosacraal therapie.

Een beetje anatomie

Zoals we ons hartritme kennen en ons ademhalingsritme, heeft ons lichaam nog een derde onafhankelijk ritme:
het ritme waarmee het vocht beweegt dat onze hersenen en ruggenmerg omgeeft. Deze vloeistof beweegt van het ‘cranium’ (= latijn voor ‘schedel‘) langs onze wervelkolom tot aan het ‘sacrum’ (= latijn voor ‘heiligbeen’).
Vandaar de naam Craniosacraal.

Dit ritme kan verschillende snelheden hebben, zoals ook hartritme en ademhaling kunnen versnellen of vertragen. Het lijkt op een golfbeweging van water.

Het basisritme gaat 5 tot 8 maal per minuut heen en terug, 
noem het golfjes in een wateroppervlak.

Het middelste ritme beweegt 2 tot 3 maal per minuut, als de golfslag van de zee.

Het trage ritme heeft 100 sec nodig en zou je kunnen vergelijken met eb en vloed. Het is dit ritme dat door Sutherland ‘the Breath of Live’ genoemd werd, omdat hierin heling tot stand kan komen.

Wanneer het ritme wegvalt noemen we dit een ‘Stillpoint’. 
Het gebeurt spontaan of kan door de behandelaar uitgenodigd worden. 
Alle energie gaat dan naar regeneratie en herstelprocessen. 
Het ritme herneemt nadien spontaan.